در کل بخشهای یک پروپوزال شما باید از رفرنس معتبر استفاده کنید. اما مهم‌ترین قسمتی که وجود رفرنس در اونا الزامی است قسمت بیان مساله، ضرورت انجام تحقیق و پیشینه تحقیقات انجام شده است. در این سه قسمت حتمن باید مطالب همراه با رفرنس باشند. در این میان دو مطلب قابل مطرح شدن است:
1- پیدا کردن مطلب رفرنس دار
2- نحوه رفرنس دادن
موضوع اول یعنی پیدا کردن مطلب رفرنس دار بیش از هر چیز نیاز به تجربه داره. اما در جستجوی فارسی در گوگل با انبوهی از مطالب روبرو میشید که متاسفانه اکثر اونها بدون رفرنس هستند. هر چه بیشتر از مطالب مقالات و کتابها استفاده کنید کارتون به دو علت راحت تره: یکی اینکه مطلبتون رفرنس دار میشه و دوم اینکه می تونید مطالب مرتبط با موضوع تحقیقتون رو با مرور فهرست منابع اون مقاله یا کتاب به راحتی پیدا کنید.
موضوع اصلی که میخایم اینجا ازش حرف بزنیم نحوه رفرنس دهی توی متن و نحوه نوشتن فهرست منابع در انتهای پروپوزال هست فرمتهای مختلفی برای اینکار وجود داره. برخی افراد برای هر رفرنسی یک زیرنویس میذارن و برخی افراد انتهای پارگراف شماره میذارن و در انتهای مطلب هم رفرنس مربوطه رو روبروی اون شماره میذارن. این دو روش تقریبن منسوخ شده و به ندرت از اونها استفاده میشه. اینکه شمه از چه روشی استفاده کنید کاملن بستگی به سلیقه دانشگاه و یا استادتون داره. سه روش APA ،هاروارد و ونکوور به عنوان معتبر ترین فرمتهای رفرنس دهی تو دنیا شناخته میشن و اکثر مجلات و کتابهای معتبر از این شیوه‌ها برای رفرنس دهی استفاده می کنن. این روشها جزییات زیادی دارن که اینجا نمیشه بهشون پرداخت. من اینجا متداول ترین روش که تو دانشگاه های ایران استفاده میشه رو با مثال آوردم. طبعتن شما باید به راهنمای نگارش پایان نامه که تو سایت دانشگاه به راحتی پیدا میشه استناد کنید.
معمول ترین و متدوال ترین روش اینه که نام فامیلی نویسنده و سال انتشار مقاله یا کتاب رو در پرانتز انتهای پارگراف بنویسید به این شکل (محمدی، 1392) و بعد تو فهرست منابع اطلاعات مربوط به اون رو به صورت کامل بیارید مثل این:
برای کتاب: محمدی، سعید، 1392، مدیریت بازاریابی، تهران، انتشارات آگاه.
برای مقاله مجله: محمدی، سعید، 1392، مدیریت بازاریابی، ماهنامه پژوهش‌های مدیریت، سال دوم، شماره 8.
برخی اعتقاد دارن که باید شماره صفحه هم تو اون پرانتز بعد از نام فامیل و سال بیاد که این موضوع طبق اطلاعات من همیشه الزامی نیست. اگر شما یک پاراگراف از یک متن رو عینن و واو به واو از منبعتون نقل کنید باید شماره صفحه رو نیز بیارید اما اگر از اون متن برداشت خودتون رو نوشته باشید نیازی به ذکر شماره صفحه نیست.
علاوه بر این موضوع برخی اعتقاد دارن تو فهرست منابع نام نویسنده با حرف کوچیک میاد (محمدی، س.). این امر خیلی شایع نیست و از نظر من گمراه کننده هست! برخی جاها اعتقاد دارن نام مقاله یا کتاب بایدبولد(برجسته) نوشته بشه. یا اینکه سال نشر مقاله یا کتاب انتها بعد از عنوان کتاب یا نام مجله میاد. این جزییات زیاد در اصل ماجرا تغییری ایجاد نمی کنن و اونم اینه که باید مطالبتون رفرنس داشته باشه
